بعضی وقتا که میای
سر روی شونه م میذاری
تمام غصه ها رو
از دل من برمیداری
اما این فقط یه خواب
خواب پشت پنجره
وقت بیداری بازم
غم می شینه تو حنجره

 دارم فکر می کنم به رئیسی که کارمنداش اون قدری از دستش ذله شدن که واسه حتی یه روز زودتر خلاص شدن از دستش کلی بالا و پایین میرن!

 فکر می کنم به این که همه مثل من نیستن . مثل من این تفکر رو ندارن که هرکسی زندگی ای داره. بعضی ها دلشون می خواد زندگی های دیگران رو ازشون بگیرن . یا بهشون حسودی کنن ...

 این روزا حس می کنم مثل چند سال پیش، قراره روزگار خیلی واسم سخت بشه. ولی خدایا! اینو بگما ... بعد این همه سختیایی که قراره بکشم، مثل اون سالای نسبتا خوب ، امید روزهای رنگی تری رو دارما :)

 منو شب صدا کن اما ، اون شبی که "تو" رو داره ...